یک نوشت

به جرات می توانم بگویم که این امتحان یکی از سخت ترین امتحانات زندگی من بوده است. چه کتبی و چه شفاهی. البته کتبی آن بسیار آسان تر از شفاهی است. بعد از اینکه امتحانات ترم را دادیم ، معلم سر کلاس آمد و گفت: چون خودم بالای سرتون نبودم این امتحان قبول نیست. هفته ی بعد یه امتحان شفاهی از کل کلاس می گیرم. اگر نمره ی شفاهیتون از نمره ی امتحانتون کمتر بشه اونو رد می کنم.

اگر بعد از چندین ساعت اجتماعی خواندن و گرفتن نمره ی 18 ، معلمتان این جمله را می گفت ، چه می کردید؟

خلاصه ما هم خودمان را برای آزمون شفاهی آماده کردیم. تمام مدت زمانی که امسال صرف خواندن درس اجتماعی کرده ام ، از تمام مدت زمانی که در تمام این 10-12 سال صرف خواندن همین درس کرده ام بیشتر است. در عین حال نمره ام کمتر. وقتی می خواهیم کتاب را بخوانیم ، نمی دانیم کجا را نباید بخوانیم؟!! همه جا مهم است و از همه جا هم سوال می آید. البته این گفته ی معلم است. حالا اگر شما جای ما بودید چه می کردید؟